Projekt, karnawał

Kto nie chciałby nosić tych wyszukanych masek na karnawał lub Halloween?

Każdy, kto natknął się na prace norweskiego artysty Damselfrau, może pomyśleć, że są one częścią starych ubrań. W ich konstrukcji jest coś mistycznego, może nawet okultyzmu. Artystyczne maski są jednocześnie wizualnie ekscytujące i niepokojące. Całkowicie ręcznie wykonane i pełne charakteru, pięknie kryją twarz noszącego i sugerują nie tylko indywidualne osobowości, ale całe historie i inne światy. Maski Damselfraus zachwycają filigranowym haftem perłowym, delikatną koronką i mocnymi, jasnymi kolorami.

Ozdobne maski są pełne charakteru

„Yule” – po zakończeniu Kennedy nadaje każdej masce nazwę, dzięki czemu projekt jest kompletny

Nazwa „Damselfrau” jest z natury sprzeczna. Podczas gdy „kobieta” to określenie dla zamężnych kobiet, „damska” odnosi się do niezamężnej kobiety. Razem tworzą paradoksalny i prowokacyjny pseudonim, który przyjęła artystka Magnhild Kennedy. Wyjaśnia, że nazwa to „poślubiona sobie”. Szczególnie nadaje się dla artystki, która zasłynęła ze swoich masek, prawda? Rzemiosło, w którym umieszczasz kolejne „ja” nad swoim, aby stworzyć połączenie tych dwóch i zaproponować coś zupełnie nowego.

Ozdobne maski pojawiły się w grudniowym numerze „Vogue Portugal”

Pochodzący z Trondheim w Norwegii Damselfrau przeniósł się do Londynu w 2007 roku. Chociaż oboje jej rodzice są artystami, sama nie ma wykształcenia artystycznego. Wszystko zaczęło się raczej w nieco mniej konwencjonalnym miejscu: na parkietach londyńskich klubów nocnych. W tym czasie pracowała w sklepie projektantów vintage w Islington. Tam Kennedy czerpała inspirację z kolekcji ubrań wokół niej i była w stanie szyć własne ubrania za ladą, które następnie nosiła do clubbingu. Uderzające, ekscentryczne i dziwnie uwodzicielskie, nic dziwnego, że ich ozdobne maski szybko zyskały popularność.

Mustang-Z

Od tego czasu Damselfrau tworzył maski dla piosenkarzy takich jak Mø i Beyoncé oraz współpracował z Alisterem Mackie i Louisem Vuittonem. Perły, szkło, koronki, tkaniny, nici, włosy, papier: jedna z kreacji Damselfrau może zawierać wszystko. Jednak zamiast chaosu jest to sztuka organiczna. Ożywione materiałami, z których są wykonane, maski Damselfraus stoją gdzieś pomiędzy delikatnymi dziełami sztuki a upiorną zbroją.

Złotą maskę Damselfrau można zobaczyć na początku tego teledysku z „Kamikaze” Mø.

Poniżej krótki wywiad z artystą. Opowiada o swojej podróży w świecie tworzenia masek, najlepszych miejscach w Londynie na znalezienie nowego materiału i planach na nowy rok.

przeprowadzający wywiad: Pochodzisz ze szczególnie artystycznej rodziny. Jak zaczęła się Twoja osobista podróż jako artysty? Czy pamiętasz, jak pierwszy raz usiadłeś i powiedziałeś: „Teraz zrobię maskę”?

Magnhilda Kennedy’ego: To stało się dość późno. Zawsze projektowałem różne rzeczy, ale nic dobrego. Odkąd byłem nastolatkiem, wiedziałem, że w pewnym momencie będę musiał przeprowadzić się do Londynu, ale stało się to dopiero w wieku 20 lat. Nie mam pojęcia, w jaki sposób maski stały się moim celem, ogólnie nie interesują mnie maski. Kiedy się tu przeprowadziłem, pracowałem w sklepie z projektami vintage. Spojrzenie na stare ubrania, ich detale i zdobienia dało mi wgląd w produkcję. W każdy weekend chodziłem na pchli targ i zacząłem taszczyć do domu wszelkiego rodzaju zabawne materiały, tekstylia i drobiazgi.

Musiałem coś zrobić z tymi wszystkimi materiałami. Zaczęło się od tworzenia masek na przyjęcie i od tego czasu rozwijało się powoli i stabilnie. Pięć lat temu mój mąż Robert założył Dalston Pier Studio. Założyłem tam prawdziwy warsztat i pomyślałem, że czas potraktować to poważnie.

Viir

Q: Jakie jest najdziwniejsze miejsce, w którym kiedykolwiek znalazłeś materiał na maskę, a kiedy pracujesz nad nowym dziełem, masz miejsce na szukanie inspiracji?

MK: Wszędzie znajduję rzeczy, z których mogę korzystać. Nawet wyłowiłem ze śmieci siatkę na owoce. Na Boże Narodzenie w Paryżu ozdobili drzewa na Polach Elizejskich plastikowymi kryształkami. Niektóre z nich spadły i zostały zdeptane między brukiem, a ja zdrapywałam je z ziemi. Zebrałem złote konfetti z podłogi. Przyjaciele też przynoszą mi rzeczy z podróży. Znajomy dał mi norweski wianek do włosów z 1700 roku. Koleżanka z Japonii dała mi antyczną perukę gejszy, którą szydełkowałam w maskę. Stare ściereczki. Użyję wszystkiego, co ma osobowość.

Utaan

Q: Ile czasu zajmuje zwykle wykonanie maski i jaki był najdłuższy czas, w jakim pracowałeś nad pojedynczym elementem??

MK: Może to potrwać od jednego dnia do wieczności! Na półkach mam niedokończone maski, które czekały na „coś” miesiącami, a nawet latami. Po prostu muszę poczekać na idealny moment.

Percyfor

Q: Wiem, że pierwotnie robiłeś maski do klubów w Londynie. W jaki sposób tworzenie masek specjalnie dla środowiska klubowego i ogólnie kultury wpłynęło na twoją pracę??

MK: Dawno nie byłem w klubie! Mogę stworzyć dla siebie nową maskę, jeśli pójdę na imprezę Halloween. W kulturze klubowej element „robienia czegoś z niczego” był inspirujący. Niektórzy ludzie mogą zrobić prawdziwe dzieła sztuki z kartonu po jajkach, taśmy klejącej i farby. Wśród materiałów nie było żadnej hierarchii. To jest główna rzecz, której się nauczyłem, którą wniosłem do pracy.

Uro

Q: Jak czujesz się osobiście, gdy nosisz jedną ze swoich masek i co masz nadzieję, że to doświadczenie przyniesie widzowi??

MK: Przestaję nosić maski, kiedy skończą. Staram się nie podejmować zbyt wielu decyzji dotyczących masek. Ludzie widzą to, co widzą. Co mnie nie dotyczy!

Tanssi

Q: Często mówisz, że twoje maski mają własny charakter i własne życie. Ile z was widzicie w każdym utworze, czy też od samego początku widzicie go jako odrębną całość? Na którym etapie procesu ukazuje się charakter maski i jak odczuwa się ten moment?

MK: Myślę, że oddzielna istota… to rodzaj stanu medytacyjnego. Zawsze jestem zaskoczona tym, co wychodzi i że coś zrobiłem. Zazwyczaj postać zmienia się kilka razy po drodze. Jest kilka świadomych wyborów, których dokonuję w produkcji, a przynajmniej tak to czuję. Naprawdę staram się jak najmniej myśleć i chodzić instynktownie. Bez myślenia.

Sabir

Q: Czy pracujesz teraz nad czymś, czym chcesz się z nami podzielić??

MK: Tak! Jestem bardzo podekscytowany. Zostałem zaproszony na wystawę we wrześniu do Narodowego Muzeum Sztuki Dekoracyjnej w Trondheim w Norwegii. To mój pierwszy raz, kiedy pokazuję maski w Norwegii, więc to dla mnie duża sprawa. Odwiedziłem to muzeum jako dziecko i dobrze wyczułem ten budynek. Pracuję również nad ciekawym projektem z Queen Mary University i projektantką Rachel Freire, który polega na zintegrowaniu technicznych tkanin i czujników ruchu w moich maskach. To dla mnie nowy wszechświat – bardzo fajny.

Q: Daj mu osobiste powiedzenia lub słowa mądrości, którymi chcesz żyć?

MK: „Idź, nie uciekaj”, jak zawsze mówi mój ojciec.